مسیر

توی زندگی, هر کسی راه و روش خاص خودشو داره و هر کسی مسیری رو توی زندگیش طی میکنه حالا گیرم که اونو با بینش و شناخت کامل و همه جانبه انتخاب کرده باشه یا اینکه بصورت تصادفی و بر اساس یه سری اتفاقات به اون مسیر سوق داده شده باشه* مهم اینه که, خواسته که توی اون مسیر باشه و در اون مسیر ادامه بده و طی طریق کنه و این یکی از مهمترین مسایلی که به نظر من میتونه در مورد فلسفه زندگی یه آدم وجود داشته باشه

به هر حال منظور اصلی من از نوشتن این پست این نیست که در مورد نحوه انتخاب مسیر زندگی مردم توضیح بدم منظورم بیشتر به اینه که هیچ کس اجازه نداره که با اطمینان از راه و مسیر خودش , راه و مسیری رو که دیگران انتخاب کردن یا دارن طی میکنن رو تمسخر کنه و یا ازش انتقاد کنه و ایرادگیری بکنه , گیرم حتی اون دوتا آدم تا یه قسمتهایی از مسیر زندگی شون یکی بوده و حتی همراه هم طی طریق کرده باشن

نمیدونم فن بیان من پایینه یا اینکه کلمات نمیتونن در یه متن خلاصه , منظور منو برسونن!

منظور من اینه که چه بسا مسیری که امروز ما به خودمون اجازه میدیم تمسخرش کنیم مسیر و راه و روش درسته و چون همه چیزی توی دنیا نسبیه و مخصوصا خیلی از چیزا توی دنیا نسبت به موقعیت من (من نوعی , من کلی) سنجیده میشه و منافع هر کسی در تعیین و اطمینان از درست بودنش نقش بسزایی داره معلوم نمیشه که در حقیقت چقدر میتونه درست باشه , پس خیلی راحت در مورد راه و روش و مسیر و سیاق زندگی دیگران قضاوت نکنیم حتی اگه از نظر طبقات ( اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و ....) از اون بالاتر باشیم و اینکه در مورد دو تا مسیری که انتهای هیچ کودوم رو نمیدونیم که مارو دقیقا به کجا خواهند رسوند حرف و قضاوتی نکنیم

*: البته مسیرهایی هم هست که گاهی انسان مجبوره که اونو طی کنه گاهی بصورت مقطعی و گاهی این مقطعی بودن به اندازه طول عمر یه آدم طول میکشه و میشه بطول عمر , دایمی!