چیزی که به عنوان امتیاز توی ایران برای آقایون , برای پیشنهاد دادن و شروع آشنایی و ازدواج , به عنوان فرجه ای براشون مطرح بوده و هست , همیشه به نظرم مثله یه کاسه گدایی می مونده که باید جلوی هر رهگذری بگیری تا شاید یکی از اونا دلش برات بسوزه و ....
پ.ن: یه جایی خوندم که یکی از انگیزه های غلط ازدواج , ترحم است
چهارم هم اینکه به مظر می آد بر خلاف گفته تون پشیمون هم باشید ;))) راستش خیلی تابلو ِ بخصوص اینکه ...
5ام اینکه می دونید من از این نوشته و نوشته های دیگه ای که به نوعی به این موضوع اشاره کردید چی برداشت می کنم؟ اینکه شما احتمالا کمی (شایدم زیاد!) مغرور هستید و لابد از جواب نه شنیدن می ترسید و اون رو نشانه کوچیک شدن خودتون می دونید ! این طور نیست؟؟ البته ممکنه من در اشتباه باشم فقط خواستم دریافت خودم رو در مورد نوشته هاتون بگم و امیدوارم این رو جسارت ندونید
برای این دو مورد یه جواب میدم
من آدمی هستم که اگه قرار باشه که یه کاری رو انجام بدم و پشیمون بشم و یا انجام ندم و پشیمون بشم , حتما اون کار رو انجام میدم و پشیمون میشم
فکر کنم جواب هر دو باشه
مغرور هستم ولی متکبر نیستم
اگر پشیمون باشم این نیست که پشیمون هستم بلکه اینه که پشیمونم کردن
در ضمن , من حس عشقولیم یه کم ضعیف کار میکنه برای همینه که دوست ندارم برداشت ها به اون سمت مایل باشن
اول اینکه وقتی می گید هر رهگذری خب بایدم این جور به نظرتون بیاد !!!!! (البته شاید بگید منظورتون دقیقا این نبوده و ...)
دوم اینکه کسی فکر نمی کنم از رو دلسوزی همچین کاری انجام بده خیالتون راحت. اگر کسی ... لابد براش خاص و با ارزش بودید و ... :) مگر شرایط خیلی خیلی خاص ، مثل ازدواج با یه جانباز و از این نوع و الاااا
سوم اینکه اگر جای مردا خانوما این کارو انجام بدن اونوقت کسی که از شما چنین درخواستی کنه از نظرتون در حال گدایی محبته و نیازمند ترحم شما ؟؟؟؟؟ (جواب به این سوال می تونه نشون بده این دید از کجا می آد)
از سومی شروع میکنم
گفتم که من اینطوری برداشت میکنم و این نیست که واقعیت این باشه یا اینکه دیگران هم این حس و برداشت رو داشته باشن و این صرفا خاص بنده است به نظرمم اگه کسی از خانوما از یه مردی خواستگاری کنه نهایت شجاعتش رو نشون میده یه جور هنجار ستیزی که من به شدت دوسش دارم
دوم اینکه ترحم با دلسوزی فرق داره یه مثال پسرونه میارم
مثلا یه پسری با یه دختری دوست بوده بعد از یه مدتی می بینه که به درد هم نمیخورن و همدیگه رو کامل نمیکنن و توی زندگی زناشویی شون خوشبخت نخواهند بود به سرش میزنه که این دوستی رو تا کار به جاهای باریکتر نکشیده تموم کنن ولی با توجه به شرایط جامعه ما که خوب میدونی دیدگاه در مورد جنس مونث در این مورد چی هست و تحت تاثیر اون وابستگی هایی که ایجاد شده و ترحم اینکه بعدها سر این دختر چی میتونه بیاد و ....... یه جور حس ترحم بهش دست میده و باقی قضایا
در مورد اولی هم باید بگم که منظورم از هر رهگذر واقعا رهگذر نبود منظورم هر کسی هست که بتونه کمی خودشو تو دلت جا کنه و توی زندگیت باشه نه اینکه یک یا چن بار ببینیش و بشه رهگذر قلمدادش کرد
واقعا این طور فکر می کنید !!!!!!!!!!!!!!!!!!
نظر من اینه
یا حداقل اینطور برداشت کردم
اگه نظرم این نبود که تو این سن و سال کلاهم پس معرکه نبود بود؟
البته پشیمونم نیستما
آره قبول دارم که ترحم غلطه !!!