لذت داشتن یه دوست خوب توی دنیای بد مثله خوردن یه فنجون قهوه گرم زیر برفه
درسته هوارو گرم نمیکنه ولی آدمو دلگرم میکنه
پ.ن: دوستی و دوستای خوب
پ.ن2: یکی از بهترین دوستای دنیای مجازی من ، پاپیروس عزیزم بود که چند روز پیش ناگهانی و یهویی درست مثله انتخاب علی دایی به مربیگری تیم ملی و یا اعلام سهمیه بندی بنزین ، یهویی وبلاگش رو بست و ما رو از قلمش محروم کرد بیشتر کسایی که به وبلاگ من سر میزنن کم و بیش باهاش آشنایی دارن و میدونن که این دوست عزیز از اون کسایی نبود که بیاد و فقط بگه که به روزم و یا سر بزن و یا چیزای مشابه !
ایشون از اونایی بود که مطلب رو میخووند و باهاش ارتباط برقرار میکرد بعد کامنت میزاشت
مطالب وبلاگ خودش هم مسایلی بود که اکثرا دغدغه جامعه امروز ما بوده و هست و معمولا از جنبه هایی به بررسی مطالب می پرداخت که دیدگاه جدیدی رو به همه نشون بده ! حالا این دوست خوب وبلاگش رو بسته و حداقل یک نفر رو از راهنمایی ها و نقطه نظرات خودش محروم کرده . امیدوارم که زود برگرده
سلام یاشار جان
خوبی؟
اصلاْ فکرشم نمی کردم این چند روزه که نباشم این همه مطلب آپ کرده باشی و تازه یه پست رو هم به بنده ی حقیر اختصاص بدی
باور نمی کردم یه دوست وبلاگی تا این حد با معرفت داشته باشم
اگر چه همیشه به قلم و نوع نگاهت احترام گذاشتم و برام خوندن مطالبت جالب بوده
نه تنها جالب بلکه کلی موضوعات ساده و گذرای روزمره رو با قلم شیوای یاشار باز خوندم و باز تکرار شد برام
یکی دو نفر از دوستان خوب هم که هیچ وقت برام کامنت نذاشته بودن اما انگار مطالب وبلاگ رو دنبال می کردن برام ایمیل فرستادن که چرا دیگه نمی نویسم؟
راستشو بخوای تصمیم داشتم فعلاْ ننویسم و فقط بخونم
اما جداْ خودم دلم برای همون یکی دو خط نوشتن تنگ شده
واسه خوندن وبلاگ بچه ها و به قول یکی از دوستان به روز شدن وبلاگی تنگ شده
بحث اعتیاد نیست بحث دلبستگیه
من هم به نوشتن و دیدار دوستان خوب وبلاگی دلبستگی خاص دارم و به قول خودت و دوستان گل دیگه آدم نسبت به دوستاش مسئوله حتی اگه نوع قلمت ساده و نوع نگاهت متفاوت باشه نسبت به سایر دوستان
به هر حال
خواستم بگم دارم دوباره راه اندازی می کنم و ممکنه یکی دو روزه دیگه رسماْ آپ بشه
فعلاْ بهم مهلت بدین بازم میام دیدن وبلاگ زیبای شما
بازم ازت ممنون
چه صفا و صمیمیتی توی این پست بود
خصوصاْ تشبیه یه فنجون قوه گرم!
و یهویی چون انتخاب دایی و سهمیه بندی بنزین :)
میام دوباره
فرصت کوتاهی می خوام اما
خوب دیگه ما اینیم تازه واسه دوست خوبی مثله تو یه پست که کمه باید یکی دوتا پست دیگه هم اختصاص میدادم ولی از اونجایی که من یعنی کلا مردا فراموشکار تشریف دارن منم به همین یکی بسنده کردم
راجع به چرت و پرت های منم لطف داری اینقدرام قابل این تعریفا نیستن شما چشات خوب میبینن
راستی خیلی دوست دارم اگه دوباره وبلاگ زدی اول هم نشد یکی از اولین ها باشم که میبینمت ای فنجون قهوه گرم من
راست میگی من توی این مدت کوتاهی که شروع کردم واقعا به بعضیا دلبستگی پیدا کردم . حالا ما سعییمونو میکنیم جای خالی پاپیروس جان رو برات پر کنیم . نمی تونیم ؟ خب پس هیچی ایشالا خودش به زودی برگرده .
میدونی گلم
هر کسی جای خودشو داره شما جای خود داری پاپیروس هم جای خود داره من همه تونو دوس دارم
اره..واقعا دوست خوب غنیمته بید مجنون
مرسی که اومدی..
خوبی شما؟؟
تو اگر دوست می خواهی مرا اهلی کن،
اهلی کردن چیزی است که این روزها پاک فراموش شده است،
اهلی کردن یعنی ایجلاد علاقه کردن.
تو اگر مرا اهلی کنی، هر دوتایمان به هم احتیاج پیدا میکنیم، تو برای من میان عالم موجود یگانه ای می شوی، من برای تو.
تو اگر مرا اهلی کنی، انگار که زندگیم را چراغان کرده باشی، آن وقت صدای پایی را می شنوم که با هر صدای پای دیگری فرق دارد.
آدم فقط از چیزی که اهلی کند می تواند سر در بیاورد،
آدمها دیگر برای سر درآوردن از چیزها وقت ندارند، همه چیز را همین جور حاضر و آماده از دکانها می خرند و چون دکانی نیست که دوست معامله کند از این رو آدمها مانده اند بی دوست.
تو اگر دوست می خواهی مرا اهلی کن.
جز با چشم دل همه چیز را چنان که باید نمی توان دید، نهاد و گوهر را چشم سر نمی بیند.
ارزش دوست تو به اندازه عمری است که به پای او صرف کرده ای، آدمها این حقیقت را فراموش کرده اند، اما تو نباید فراموشش کنی.
" تو تا آخر عمر نسبت به آنکه اهلی کرده ای مسوولی."
گزیده ای از کتاب شازده کوچولو
اثر آنتوان دوسن تگزو پری
مرسی شیرین جان
واقعا
آدم در مقابل دوست خیلی مسئوله
سلام ...به خاطر این چند وقت که نبودم و چند وقتی که از این به بعد ممکنه نباشم عذر میخوام.
مشکل که پیش اومده ولی با هر مشکلی فرق میکنه. داره از بین میبره منو. خیلی حرف برای نوشتن دارم ولی کو حال و حوصله.....
امیدوارم مشکلاتت برطرف بشه
سلام
من توی سابقه وبلاگ نویسی چندین و چند ساله ام به این مورد خیلی بر خوردم ...
گاهی میرفتیم التماس می کردیم دوستمون برگرده...
گاهی خودمون چند وقتی نا پدید میشدیم...
ولی معمولا آدم برمیگرده
بخوای نخوای معتاد میشی
کاش اینم شده باشه